O título, revelador inmediato do propósito desta composición, é o primeiro verso dun poema de Shakespeare. No soneto número 12, o poeta utiliza a súa imaxinación para escribir sobre o paso do tempo, ás veces lento, outras rápido, poñendo fin a todo. 

Para abordar musicalmente o desenvolvemento do tempo, foi analizada a estrutura rítmica da frase “When I”. Por un simple algoritmo os valores rítmicos desta frase foron modificados en sete etapas de xeito que ao final todos os valores fanse iguais a unha negra. Así esta pulsación regular representa o tempo do reloxo. É pola superposición e xustaposición destas sete capas rítmicas que o compositor fai confrontar o tempo percibido e o tempo cronolóxico do reloxo sen ter por elo a necesidade de recurrir ás aceleracións e deceleracións por cambio de tempi. 



   When I do count the clock that tells the time,
   And see the brave day sunk in hideous night;
   When I behold the violet past prime,
   And sable curls, all silvered o’er with white;
   When lofty trees I see barren of leaves,
   Which erst from heat did canopy the herd,
   And summer’s green all girded up in sheaves,
   Borne on the bier with white and bristly beard,
   Then of thy beauty do I question make,
   That thou among the wastes of time must go,
   Since sweets and beauties do themselves forsake
   And die as fast as they see others grow;
   And nothing ‘gainst Time’s scythe can make defense
   Save breed to brave him when he takes thee